W Krakowie przebywałem w latach 1974-1990. W tym czasie ukończyłem Technikum Elektryczne w Nowej Hucie, studia na AGH (elektronika) a następnie prowadziłem prywatną działalność gospodarczą. W Nowej Hucie oprócz szkoły związany byłem z pierwszym nowo wybudowanym kościołem "Arka Pana", który został konsekrowany przez kardynała Karola Wojtyłę w 1977r. Uroczystość ta zgromadziła ogromne rzesze ludzi zaprzeczając propagandowym opiniom o rzekomo socjalistycznym charakterze tego miasta. Był to początek burzliwych wydarzeń w których uczestniczyłem. W roku 1978 kardynał Wojtyła zostaje wybrany papieżem, w 1979 r. ma miejsce jego pierwsza historyczna wizyta w komunistycznej jeszcze Polsce.

W 1980 r. po fali protestów i strajków powstaje, pierwsza w bloku sowieckim, niezależna od komunistów organizacja NSZZ "Solidarność" i przeżywamy 16 miesięczny okres wolności. W tamtym czasie byłem jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Samorządu Studentów na AGH (lata 1980-1981). Od września 1980 r. byłem członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów AGH oraz uczestnikiem strajków studenckich w 1981 r., które doprowadziły do demokratyzacji uczelni wyższych. Reprezentowałem studentów Wydziału EAiE w Senacie AGH.

Wprowadzenie stanu wojennego odsunęło na kilka lat wizję niepodległej i demokratycznej Polski ale nie zniszczyło dążeń do jej urzeczywistnienia. Po wprowadzeniu Stanu Wojennego w dniach 13-16 grudnia 1981 r. uczestniczyłem w strajku w kombinacie hutniczym w Nowej Hucie (dawniej Huta im. Lenina) gdzie z grupą studentów AGH wspomagałem działalność informacyjną Komitetu Strajkowego. Po rozbiciu strajku przez wojsko i siły ZOMO, wbrew prawu stanu wojennego pozostałem w Krakowie i wraz z kolegami założyłem w grudniu 1981 r. konspiracyjną organizację o nazwie Akademicki Ruch Samoobrony (ARS). Byłem członkiem Rady Programowej tego ugrupowania oraz redagowałem pismo "Póki my żyjemy", które ukazywało się wraz z dodatkiem "Dokumenty i Analizy" i było jednym z pierwszych pism podziemnych ukazujących się po 13 grudnia 1981r. Byłem członkiem Krakowskiej Rady Ruchu Oporu NZS.

Prowadziłem konspiracyjną działalność w podziemnym ruchu studenckim i w konspiracyjnej „Solidarności". Od 1983 r. współpracowałem z podziemnym ruchem solidarności przy wydawaniu pisma "Biuletyn Małopolski", będącego organem działającej w konspiracji Komisji Regionalnej Solidarności. W 2011 r. zostałem uhonorowany medalem „Niezłomnym w słowie" za walkę o wolność słowa i demokrację w tamtym okresie. Za współpracę z Solidarnością w stanie wojennym, otrzymałem medal za zasługi dla małopolskiej solidarności z okazji 35 lecia powstania NSZZ "Solidarność" oraz zostałem odznaczony medalem "Dziękujemy za wolność" przez Stowarzyszenie Sieć Solidarności w 38 rocznicę podpisania porozumień sierpniowych. Jestem mile zaskoczony, że po trzydziestu kilku latach zachowała się pamięć o tamtych wydarzeniach i ludzie z różnych środowisk i o różnych poglądach politycznych uznali, że mój wkład był na tyle istotny, że zostałem uhonorowany tymi pamiątkowymi odznaczeniami.

11 grudnia 2011 r. otrzymałem medal "Niezłomnym w słowie" który nadaje społeczna kapituła złożona z ludzi kultury i działaczy antykomunistycznych z Małopolski.

Medal "Za zasługi dla Małopolskiej Solidarności" z okazji 35 lecia powstania NSZZ "Solidarność" otrzymałem 2 marca 2017 r. Przewodniczący Małopolskiej "Solidarności" Wojciech Grzeszek oraz sekretarz Zarządu Regionu Adam Gliksman wręczyli medale osobom z "Biuletynu Małopolskiego" jednego z najważniejszych pism konspiracyjnych w Małopolsce, oficjalnego organu podziemnej "Solidarności".

31 sierpnia 2018 r. otrzymałem medal (wykonany ze stali) "Dziękujemy za wolność", który nadaje społeczna kapituła związana z organizatorami społecznych protestów i strajków w największym wówczas zakładzie Małopolski, dawnej hucie im. Lenina, w latach 1980-1988.

12 listopada 2019 r. zostałem odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Jest to odznaczenie wzorowane na przedwojennych Krzyżach i Medalach Niepodległości, nadawane jest za zasługi na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w PRL. Odznaczenie to przyznaje Prezydent RP na wniosek IPN.

Andrzej Styczeń